Azı dişleriyle

Yürüdüm. İnsanları görüyordum ama bakmıyordum farklı dünyalardaydım. İttim hırsla onları, hepsini deldim geçtim. Sonunda varmıştım içimdeki bilinmezliklerle. Onunla ilgili ne tam olarak bilinirdi ki zaten. Eski bi apartmandı. Eski bi kapısı vardı, açtım o eski kapıyı. Her basamakta daha da sert çarpıyordu kalbim. Ayaklarım otomatiğe bağlanmıştı sanki, bu dalgınlıkla 20 kat bile çıkabilirdim. Lanet olsun utanıyordum. Hala küçük bi kızsın derdi. Doğru derdi ve ben yine utanırdım.

İşte 7 nurmara uğurlu sayımdı. Herkesin her zaman yaptığı gibi üstünü başını düzeltmek, saçını toparlamak, derin bir nefes ve ding dong! ‘ÖF’lediğini duydum davetsiz misafirlerden nefret ettiğini biliyordum. Hayatına da böyle gelmiştim. Dikkatle dinledim. Koltuğundan kalktı, bişeye çarptı. Delikten baktı, bikaç saniye sonra açtı kapıyı. Nasıl davranacağını, nasıl davranacağımı bilemedim o an. Şımarmak, gülücükler saçmak bana göre değildi. Sade bi meraba der geçerdim ve geçtim de ama ondan öyle istemezdim bende olmayanları bana versin isterdim. Ne yazikki o bu kurulukla yetinebiliyordu, kendini debelemiyordu 1 saat sonrasını düşünmüyordu. Bense evden çıkmadan önce bile nerede duracağımı nasıl bakacağımı ne söyleyeceğimi hayal ederdim. Hiç birini yapamıyordum bazen ama sadece hayaldi. Küçük bi kızdım.

‘Geçsene, bende seni arayacaktım.’ Dedi istemeye istemeye.

Yalana bak! Dedim içimden.

Telefonunun nerede olduğunu sorsam bilmezdi bile. Umursamadım. Bir şey söylemeden girdim içeri. Kim bilir neler düşünüyodu benim için.Kurtulmanın yollarını arıyordu belki de. Ama yok onun karakteri buydu. Tarzı böyleydi adamın. Ben abartıyordum. Sorun bendeydi.

Geçerken mutfağına baktım, yine birikmişti. Hep labutları dizdikleri gibi dizerdi içi boşalmış şişeleri, bunu ona söylerdim. O an içinden bu hatun manyağın teki dediğine eminim. Hayır hayır demezdi. Ben abartıyordum. Bunları bikaç saniye içinde nasıl düşünebildim bilemiyorum. Geçerken mutfağa baktığımı fark etmişti.

Çantamı fırlattım yere, kanepeye çöküverdim. Boş boş bana bakıyordu aslında bunun anlamı neden geldiğimdi. Kaçtım bakışlarından. Yerdeki devrik şişeye odaklanmışken ben çöktü o da yanıma.

“Bak Brida senle her şey farklı. Herşey nefis geçti. Ama.”

Akreple yelkovan durdu işte. Ufak bi öpücük beklerken koca bi ‘AMA’ gelmişti. Diğer odanın kapısı açıldı. Hatunun teki. Yarı çıplak. Bunu da beklemiyordum.  Kocaman gülüşüyle “Selam tatlım!” dedi. Harfleri eziyordu resmen azı dişleriyle. Şişeye odaklandım tekrar.

Hiç bi ‘ama’nın sonu benim için böyle olmamıştı. Üç noktayla bitmeyen bi ‘ama’ydı bu. Çantamı aldım. Devrik şişeye bi tekme indirdim. Yapmakta özgürdüm. Küçük bi kızdım. Deliliğimi tescilleyecekti içten içten. Evet evet emindim bu sefer.

Uğurlu sayıya doğru ilerledim. Geçerken mutfağa baktım. Yine fark etmişti baktığımı. Utanmıştım. Utandığımı da fark etmişti.